|
Lieve mensen,
En hier dan het vervolg op nieuwsbrief deel 1. Het zal wel een "never ending story" worden aangezien er natuurlijk in de tussenliggende weken ook weer van alles zal gebeuren. Chicazanga Zoals jullie weten zijn we in dit hooggelegen dorpje 1 uur buiten Antigua in 2001 begonnen met het verbeteren van de schoolvoorzieningen en ook hebben we ondertussen de felbegeerde keuken kunnen bouwen. Er gaan hier nu ruim 100 kinderen naar school en ze zijn enorm blij met de aandacht uit Nederland. Op moederdag in mei is Ana-Maria met haar zus Anja en haar gezin op bezoek gegaan. Op de school van de kinderen van Anja was voor dit project een paaseitjes actie georganiseerd en zo konden er vele wensen van de schoolleiding gerealiseerd worden. Er staat nu een groot bord buiten op het grasveld met de naam van de school erop. Iets wat wij nu niet direct zouden kiezen maar voor hen was het een vorm van erkenning. Veel goede schoolboeken zijn gekocht. Een hele belevenis om moederdag mee te mogen maken zo hoog in de bergen bij een origineel Maya dorpje. Groot en klein in originele klederdracht en een maaltijd op het schoolplein met 200 personen is erg bijzonder. Voor elk kind was er iets uit de grabbelton. Wat een enorme warmte mogen we toch elke keer ontvangen van deze groep mensen. Echt heel bijzonder zoals ze toch elke keer heel veel geven van zichzelf terwijl ze niks hebben en dat wij door het geven van simpel geld (sorry) hun omstandigheden wat kunnen verzachten. Opening keuken Zo ook toen 10 juli de opening van de keuken plaatsvond, die onder andere door een donatie van de personeelsvereniging van de Hoefnagels Groep tot stand heeft kunnen komen. Natuurlijk is daar heel wat aan vooraf gegaan en heeft Bertha, de directeur van de school, er veel werk aan gehad. De medewerking van de totale gemeenschap bij het tot stand komen van deze keuken was heel indrukwekkend. Vele hebben in hun sporadische vrije uren meegeholpen met bouwen. Wij als Stichting Los Niños hebben voor 1 man betaald en afgesproken dat de rest als vrijwilligers mee zouden werken. We hebben op deze manier de gemeenschap goed leren kennen en een goede vertrouwensband kunnen opbouwen. Zo waren we die bewuste 10 juli met 3 busjes en 26 man sterk (vrijwilligers uit Nederland en enkele Amerikanen) naar de opening van de keuken gegaan en wat waren we verbaasd om daar een volledig versierde school en keuken te zien. We werden hartverwarmend ontvangen door de vele kinderen en de volledige dorpsraad. Zelfs de burgemeester van het kerkdorp was aanwezig. Na het zingen van het volkslied en de vele speeches van de autoriteiten hebben de kinderen voor ons opgetreden. Elke klas had iets ingestudeerd en het was een groot feest. We hebben gedanst met de kinderen en daar konden ze niet genoeg van krijgen. Ana-Maria en Carla zijn enorm in het zonnetje gezet en we hebben dan ook op ons kantoortje hele grote diploma’s hangen als herinnering aan deze dag. Daarna heeft Simone, als afgevaardigde van de Hoefnagels Groep, het lint van de keuken doorgeknipt waarna we verrast werden op een geweldige maaltijd, bereid door de vrouwen uit het dorp. Het is niet te vertellen wat er door je heen gaat als je op een stukje grond zit met meer dan 300 personen die allemaal zijn uitgedost in de prachtige kleurrijke originele kledij. De jongens wilden graag voetballen met de Nederlandse vrijwilligers en de meisjes wilden dansen, dus binnen de kortste keren ging het feest buiten verder. Chimachoy In de middag hadden we een afspraak in Chimachoy, een bergdorpje nog iets verder de bergen in. Daar geeft Laura les aan 24 kinderen (19 jongens en 5 meisjes). Ze is begin dit jaar gestart met een telesecundaria (1e klas middelbare school). Dit is een Mexicaans systeem dat les geven via de televisie mogelijk maakt. Heel bijzonder omdat de meeste kinderen na de lagere school op het land of in huis moeten werken. Ze had ons om hulp gevraagd. Ze had maar 1 boek waaruit de kinderen, na het zien van 15 minuten videobeelden, hun opdrachten moesten maken. Dat is bijna onbegonnen werk en niemand leert op die manier echt iets. Op het college van 2 van de kinderen van Helene, vriendin van Ana-Maria, was de actie "zip your lip" georganiseerd , een volle dag niet eten en de kinderen konden zich daarvoor laten sponsoren. Wat daarmee opgehaald werd was bestemd voor 3 verschillende projecten. Wij waren een van de gelukkigen en hebben dan ook het volledige bedrag besteed aan het verzorgen van boeken en video’s. Tevens hebben we een televisiekast laten maken waarin de televisie en videorecorder veilig achter slot en grendel opgeborgen kunnen worden. Door haar doorzettingsvermogen en daadkracht heeft Laura ons hart gestolen en we zullen er dan ook alles aan doen om haar het volgende jaar weer te steunen. Ook wij hebben educatie hoog in ons vaandel staan. We hebben voor het eerst een vrijwilliger naar haar toe kunnen sturen, Soetkin uit België en zij helpt Laura met het geven van Engelse les. Chicazanga Ook Chicazanga zullen we blijven volgen en we zullen ze bijstaan met materiaal en medische hulp. Medische hulp is hard nodig. Door het zenden van de twee doktoren hebben we velen kunnen helpen. Het gaat vaak maar om kleine dingen. We hebben een lijst gemaakt van urgente gevallen en zo hebben we Alex, een jongen van 7 jaar kunnen helpen. Hij is geboren met een afwijking en kon alleen maar plassen via zijn navel. Door onze contacten met het ziekenhuis en onze contacten met de Amerikaanse medische teams hier in Antigua hebben we er voor kunnen zorgen dat hij geopereerd kon worden. Hulde aan de familie Vermin die voor de financiën gezorgd heeft. Alex is weer terug in zijn dorp en kan in januari voor het eerst naar school en eindelijk spelen met vriendjes. Doordat we al deze projecten goed op de rit hebben zijn we in staat om een nieuw project voor 2004 toe te voegen aan de reeds bestaande projecten. Alotenango We hebben gekozen voor een schoolproject in Alotenango. Een dorpje 20 minuten buiten Antigua waar de bevolking in extreme armoede leeft. We zijn in contact gekomen met Julio Cesar, een jonge Guatemalteek, die 1 jaar geleden begonnen is daar een schooltje op te zetten. Ook weer een enorm gedreven man die vindt dat elk kind moet kunnen lezen en schrijven. Julio Cesar doet dit helemaal pro deo. Van de overheid krijgt hij geen medewerking omdat er al 2 overheidsschooltjes in Alotenango zijn. Maar dit is lang niet voldoende om alle kinderen naar school te sturen. Er is een lokaaltje gehuurd, nou ja lokaaltje. Je moet je voorstellen dat het een open ruimte is met zand op de vloer en de kinderen zitten op een steen. De tafels zijn twee stenen met een plank erop. Door zijn inzet en zijn tomeloze energie besloten we om hem te helpen. Melanie, een van de eerste vrijwilligers deze zomer, is daar naar toe gegaan en heeft er in "no-time" iets van gemaakt. Melanie is in onze voorraad gaan zoeken en heeft het voor elkaar gekregen dat er nu spelletjes, boeken, potloden, kleurboeken, schriften, pennen, bekers en tandenborstels zijn. Ze heeft het hart veroverd van de kinderen en de mensen daar en er is dan ook menige traan vergoten toen ze vertrok. Er zijn nu nog 4 Nederlandse vrijwilligers aan het werk om de taak van Julio Cesar een beetje te verlichten. Deze 4 vrijwilligers hebben hun krachten en hun financiën gebundeld en ja hoor er staan nu echte tafeltjes en stoeltjes en een 2 meter groot schoolbord. Hulde aan alle opa’s, oma’s en familie in Nederland. In de ochtend zijn er ongeveer 45 kinderen en in de middag ook. Door Simone wordt fanatiek Engelse les gegeven en ook daar sta je er weer versteld van hoe slim sommige kinderen zijn. Natuurlijk zijn de ouders heel blij dat er nu een mogelijkheid is voor hun kinderen om iets te leren. De vrijwilligers hebben samen met Julio Cesar een weekplanning gemaakt en daar wordt nu naar gewerkt. Thema Dier Vorige week was het thema "dier" en toen zijn ze met 54 kinderen en 12 vrijwilligers naar de dierentuin in de hoofdstad gegaan. Nooit waren deze kinderen hun dorp uit geweest en ze hebben maar amper kunnen bevatten dat er zo iets bestond. Er waren kinderen bij die sprakeloos uit het raam van de bus hebben gekeken naar alle grote gebouwen die Guatemala stad rijk is. De blije gezichtjes, de opwinding en de ervaring was voor ons iets ongekends. We voelen ons dan ook zeer bevoorrecht dat we dit mogen meemaken en mogen bijdragen aan een beetje geluk. Jaarfeest De school bestond enkele weken geleden 1 jaar en daar hebben we een groot feest van gemaakt. Er was een fakkelloop georganiseerd waar de oudere kinderen aan mee deden. Met 20 vrijwilligers hebben we de door Melanie geïntroduceerde Nederlandse spelletjes gedaan. Je weet wel, koekhappen, spijker poepen, ballen gooien, ezeltje prik, bingo en ga zo maar door. We zijn de hele dag druk geweest met ruim 250 kinderen. Dankzij de familie Huijbregts hebben we alle kinderen een hamburger en een flesje cola kunnen geven. Belgische jongeren bouwen huis Drie Belgische jonge mensen meldden zich bij ons via de mail en wilden heel graag iets doen voor een project. We hebben ze meegenomen naar dit dorpje en zowaar hebben ze van hun ingezamelde geld een echt huisje kunnen bouwen voor een gezin. Dit huisje moest dienen als keuken voor de broodwinning, namelijk het maken en verkopen van tortilla’s. Maar wat schetste onze verbazing, de familie wilde de keuken als slaapkamer gebruiken voor hun 7 kinderen. Dus nu slapen de kinderen op een betonnen vloer in plaats van op een zandvloer en het zal ook ten goede komen aan de gezondheid van de kinderen. Dan nog maar even tortilla’s blijven maken in het krotje gemaakt van bamboe. De Belgen hebben bijna 3 weken in dit dorpje gewoond en waren graag geziene gasten. In de avond voetballen met de kinderen en ook bij de mensen thuis werden ze uitgenodigd om te komen eten. Het blijft ongelooflijk dat je ervaart dat ze niets hebben en dan toch dat kleine beetje nog met je willen delen. We hebben het getroffen, zowel met de Guatemalteken en hun projecten, als met de vrijwilligers. Wat een geweldige jonge mensen hebben we hier mogen ontvangen. Nogmaals hulde aan allen die ons helpen met meegebrachte spullen en donaties. Dank, duizend maal dank. We hopen jullie dan ook allemaal hier te mogen ontvangen om deze ervaringen te kunnen delen. De projecten hebben we nu wel voldoende besproken en deel 3 zullen we dan ook gaan wijden aan alle gezellige dingen die we hier zoal beleven. Vooral de verjaardag van Ana-Maria die ze groots gevierd heeft. Ja ja, een halve eeuw begint al ergens op te lijken. Lieve mensen, weer veel leesplezier gewenst vanuit Antigua en tot de volgende week met deel 3. Warme groet van Ana-Maria en Carla |
|
|
