|
Lieve allemaal,
Antigua is prachtig op het moment, een weelde aan bloemen, heerlijk weer, denk dan aan een graad of 27 elke dag met een stralende blauwe lucht en een klein beetje wind. We kijken uit op 3 vulkanen die zich rustig gedragen op het moment. Semana Santa Pasen is heel belangrijk hier en de gemeenschap is dan ook al druk bezig met de voorbereidingen voor de "Semana Santa" (heilige week). Heel Antigua is gehuld in paars-zwarte kleuren, de kerken zijn versierd met afbeeldingen van het lijden van Christus. Vele processies vinden er nu plaats. Duizenden deelnemers aan de processies zijn verkleed als Romeinse soldaten en zij dragen dan een grote draagbaar met Christus of Maria. Er worden prachtige houtzaagsel tapijten gemaakt op de straten in Antigua waar zo'n processie dan over heen loopt. Deze tapijten hebben religieuze thema's en zijn een offer aan Christus. Het initiatief voor deze traditie stamt uit de 16e eeuw. De Merced (een van de mooiste kerken) is helemaal versierd met kaarsjes en als je daar 's avonds langs loopt kan het niet anders dan dat je even stilstaat bij dit hele gebeuren. Geweldig imposant. Elke kerkgemeenschap heeft zijn eigen processie en heel Antigua en natuurlijk de vele toeristen staan dan langs de kant om het te aanschouwen. Wat een voorrecht om nu hier te mogen zijn. Cultureel festival Omdat Antigua een prachtige oude stad is, zijn hier ook veel culturele activiteiten. Een grote supermarktketen organiseert elke jaar een cultureel festival. Veel muziek en dans en ballet uit verschillende landen maar dit jaar was er ook de opera La Bohème. Je moet je daarbij voorstellen dat je op een mooie zomeravond, in een omgeving met vulkanen en oude ruïnes, het volgende voorgeschoteld krijgt! Een internationaal gezelschap van hoog niveau begeleid door een echt orkest en alles door kaarsjes verlicht. Genieten dus. De tegenstrijdigheden zijn enorm en daar hebben we wel eens last van. De enorme armoede letterlijk aan de ene kant van de straat en een enorm spektakel met dans en ballet aan de andere kant. We proberen een beetje een balans te vinden maar jullie mogen best weten dat we wel eens wakker liggen. Bouw multifunctioneel centrum Bij terugkomst in Antigua kregen we te horen dat het vuilnisbeltproject een aantal goede sponsoren heeft gevonden voor de bouw van het multifunctioneel centrum en dat ook de inrichting volledig gesponsord gaat worden. Er zijn voldoende vrijwilligers uit verschillende landen. Na drie jaar keihard werken is eindelijk haar droom uitgekomen en de eerste spade, voor de bouw van dit centrum, is reeds in de grond gegaan. Van de directeur van het project hebben wij een brief ontvangen waarin ze ons heel erg bedankt voor de hulp en het op poten zetten van elementaire zaken zoals boekhouding en publiciteit en natuurlijk niet te vergeten de vele vrijwilligers met hun geld en goederen. Ze heeft te kennen gegeven dat ze nu voorzien is van voldoende hulp en wij niet direct meer nodig zijn en dat we ons misschien zouden kunnen inzetten voor projecten die het harder nodig hebben. Wij hebben het als een voorrecht ervaren om dit voor haar te mogen doen en natuurlijk was dit alles niet mogelijk geweest zonder de steun van jullie, lieve mensen. Nieuw project Maar zoals het vaak gaat in het leven wanneer zich een deur sluit, opent zich een andere en ja hoor we zijn alweer op bezoek geweest bij een ander vuilnisbeltproject. Ze hadden van ons gehoord (doet je toch goed hè) en vroegen of we eens wilden komen kijken en met een groep Amerikanen zijn we dit project gaan bekijken. Eenvoudig doch goed georganiseerd met aan het hoofd een Guatemalteekse arts. Een van hun belangrijkste doelen is het 5 maal per week geven van een warme maaltijd aan 150 volwassenen en kinderen die dagelijks op de vuilnisbelt werken. We zijn met ze mee geweest en dat was ook weer een bijzondere ervaring. Heel diep zijn we de vuilnisbelt in gelopen waar, tussen al die kilometers rotzooi, volwassenen en kinderen onder erbarmelijke omstandigheden werken. Ana-Maria had meteen een hele schare kinderen om haar heen, waar ze liedjes mee zong en Carla stond met de pollepel in de hand eten op te scheppen. Ana-Maria heeft prachtige foto's gemaakt die een goede indruk geven van deze trieste uitzichtloze situatie. Het gezin Cucul Alle projecten draaien nu en ons gezin Cucul doet het goed en begint goed te aarden. Het was toch een hele omslag voor hen. Moeder Miriam proberen we zo veel mogelijk te helpen met het leren omgaan met geld. De kinderen spreken al een aardig mondje Engels en zijn erg enthousiast. Brayan is zelfs student van de maand geworden, wat natuurlijk geweldig is voor een jochie van 8. Vrijwilligers Menig vrijwilliger vindt de weg naar ons huis. Is het niet via de mail dan is het wel hier in Antigua. En zelfs vanuit de verste hoeken van Guatemala worden ze naar ons doorgestuurd. Al menigeen heeft de niet te versmaden nieuwe specialiteit van Carla, Japanse sushi, mogen eten en we zullen het maar helemaal niet hebben over de pannen nasi die er doorgaan. We zijn blij dat we deze jonge mensen met raad en daad kunnen bijstaan en onderbrengen bij allerlei projecten. Beroofd We zijn net terug van een trip naar het westen van Guatemala. De eerste de beste dag van de trip werd Carla in een restaurant beroofd van haar waardevolle spullen, zoals paspoort, creditcards, geld, adressenboekje en de nieuwe digitale camera waar ze zo blij mee was. Een heleboel gedoe er omheen om alles te blokkeren en een politierapport te laten maken en naar de Nederlandse Ambassade voor het aanvragen van een nieuw paspoort. Maar de positieve Carla liet zich niet ontmoedigen en we zijn gewoon doorgegaan met onze trip. Dit was voor haar de eerste keer in 20 jaar reizen dat ze bestolen was. Trip naar het westen Het westen van Guatemala is een gebied waar weinig toeristen komen en redelijk begaanbaar is. De prachtige verschillende landschappen en mooie kledij heeft ons de nodige oh's en ah's doen slaken. We zijn naar Todos Santos geweest wat op zich een welvarend dorp is en waar de prachtige plaatselijke kleding nog met trots door iedereen gedragen wordt. Daarna zijn we naar Nebaj gereden (7 uur in een busje) en dat is een gebied wat erg geleden heeft tijdens de burgeroorlog. We hebben gelogeerd op een plaatselijke haciënda die beheerd wordt door van oudsher Italianen. We werden ontvangen met eigengemaakte kaas en een heerlijke fles wijn. Een plaatje zoals de haciënda opging in een groen dal met prachtige uitzichten. Toch is er altijd weer die contradictie als je weet dat daar hele dorpen zijn uitgemoord en het land van de arme boeren is afgenomen. Er zitten internationale waarnemers die de getuigen van deze misdaden moeten beschermen. Waarnemers Wat wil het toeval toen we de laatste dagen van onze reis aan het meer doorbrachten? Daar ontmoetten we de Amerikaanse Kim die als waarnemer 7 maanden tussen de plaatselijke bevolking, diep in de bergen, had geleefd in het gebied wat we net bezocht hadden. Het zijn redelijk geheime missies dus veel kon Kim ons niet vertellen, maar je kunt je voorstellen dat we veel gesproken hebben over wat er zich hier allemaal afspeelde en nog afspeelt. "Goei komende weg" We leren het land steeds beter kennen met alle voor en tegens. We zijn er nog lang niet, maar we zijn op "goei komende weg" zoals ze dat in Brabant zeggen. Zo ook met onze zorg voor de mensen die op en rond de vuilnisbelt leven hier in Antigua. We kennen ze zo langzamerhand allemaal. En elke keer vragen we onszelf weer af hoe we ze kunnen helpen en of ze wel geholpen willen worden. Oogkliniek van de Lions Telkens komen we een blinde man tegen, Jorge, die zich onderscheidt van de rest van de daklozen door niet steeds dronken te zijn en we zijn met hem naar een oogkliniek van de Lions geweest. Een geweldig initiatief van de Lions en we hoefden ook maar de helft van de consultprijs te betalen. Zegge en schrijven 3,50 euro en de oogarts is wel 3 uur bezig geweest met allerlei onderzoeken. Helaas is zijn aandoening niet te verhelpen en dat stemde ons best wel een beetje triest. Hij wil zo graag verder in zijn leven want hij is pas 39 jaar oud en verder gezond van lijf en leden. Maar hier ben je gewoon uitgerangeerd als je iets mankeert en geen familie hebt. We zijn in contact gekomen met een sociaal werkster van de Lions oogkliniek en gaan nu proberen om hem in een rehabilitatieprogramma te krijgen, speciaal opgezet om mensen te leren omgaan met hun handicap. Voor het zover is moet er nog een lange weg afgelegd worden, zoals meerdere bezoeken aan een psychologe en het testen van de totale fysieke gesteldheid. Laten we hopen dat het lukt, want Jorge heeft ons hart gestolen. Hulp gewenst? Tijdens het 3x per week uitdelen van brood, worden we telkens geconfronteerd met een man die 24 uur per dag in een eigen gemaakt hol van vuilnis ligt. Hij is doodziek, kan niet meer lopen en klaagt steen en been. En zo zijn er nog wel een paar gevallen. Dus wij natuurlijk op zoek naar een oplossing. Carla ging in het plaatselijke ziekenhuis praten met een groep van medici uit de Verenigde Staten, die hier enkele weken zijn om gratis en belangeloos mensen te opereren. Zij waren zeer wel genegen om ons te helpen. Wij natuurlijk blij maar wat schetste onze verbazing toen wij deze man gingen halen? Hij wilde niet mee en zo verging het ons ook met de andere, minder ernstige, gevallen. Hester Gelukkig is Hester hier. Een jonge Nederlandse afgestudeerde arts en zij gaat met ons mee op de rondes van het eten geven en menige dakloze heeft ze al kunnen helpen. Heerlijk dat we toch iets kunnen doen, al is het maar het verzorgen van de wonden. Carla heeft altijd al verpleegster willen worden en komt nu helemaal tot bloei. Ze heeft al diverse medische boeken aangeschaft en studeert op medische Spaanse taal, om straks met deze medische teams als vertaler de binnenlanden in te gaan. Papier vouwen Maart is een hele drukke maand voor ons geweest. En natuurlijk zijn de onverwachte dingen in het leven het leukst. Dit zijn zo wat kleine voorbeeldjes. Zitten we in een café en daar zit een man papier te vouwen en jullie weten dat papier de grote hobby van Ana-Maria is, dus wat denk je? Contact en ja hoor menig uurtje hebben ze bij ons thuis al doorgebracht met het vouwen van doosjes, kikkers, zwanen etc. Frederico is 72 jaar en piept er elk jaar een aantal weken tussenuit om zijn Spaans te verbeteren en elke dag vermaakt hij de gasten in het café met zijn papiercapriolen. Ana-Maria heeft hem dan ook op gepaste wijze, met een eigengemaakt doosje met een Hollands kleinood erin, bedankt voor zijn geduld met haar. Het wachten is nu op volgend jaar januari voor de vervolglessen. Navarro Lopen we in een supermarkt en helpen daar een Amerikaan, met de aparte naam Navarro, met zijn boodschappen en er valt een twee liter fles witte wijn kapot, dus wat denk je? Contact en ja hoor een week later zijn we uitgenodigd in het duurste restaurant van Antigua, waar ook zijn zwager Mark bij was. Bij deze ontmoeting is het niet gebleven want menige smulpartij en gezellig samenzijn is erop gevolgd. Deze mannen slepen heel wat mee uit de States en zo zijn we dan ook al een magnetron, een fles Schotse malt whisky (voor Ana-Maria) en een messenset rijker. Zij komen meerdere keren per jaar hier in Antigua en met steun van hun familieleden sturen ze 31 kinderen naar school. In juni komen ze weer terug met hun vrouwen en jullie kunnen je voorstellen dat we ons erg verheugen op de voortzetting van deze vriendschap. Habitat Lopen we door Antigua, worden we aangesproken door een Nederlands echtpaar waarvan de vrouw in 1995 zakenvrouw van het jaar is geweest en vreselijk veel heeft gedaan op sociaal gebied. Ze waren hier met Habitat, een wereldwijde organisatie die overal ter wereld huizen bouwt met vrijwilligers. In het noorden van Guatemala hebben ze 5 huizen gebouwd. Een aantal jaren geleden heeft ze haar bedrijf verkocht en haar lust en leven is nu het opzetten van allerlei sociale projecten in meerdere landen. Wij zullen zeker met haar in contact blijven. Vliegende nonnen Ana-Maria heeft in december 2001 twee leuke Nederlandse meiden van rond de 30 ontmoet in Mexico en wat schetst onze verbazing? Ze stonden bij ons op de stoep. Ze hebben een stichting opgericht "de vliegende nonnen" en zijn heel actief in Midden Amerika. Als ze interessante projecten tegenkomen, dan wijden ze daar een nieuwsbrief aan. Deze nieuwsbrief wordt dan verspreid in Nederland en ze vonden ons interessant genoeg om voor een nieuwsbrief in aanmerking te komen. Leuk hè. Racing 4 Guatemala Weten jullie dat er een echt racing team rijdt op zondag 30 maart op het circuit van Zandvoort? Joep de Kort en zijn zwager Michel hebben als passie het racen in oude volvo's. Door zijn werk kwam Joep met Ana-Maria en Carla in contact en was onder de indruk van wat wij deden. Zij besloten ons te gaan helpen en hebben de Stichting "Racing 4 Guatemala" opgericht. Zij hebben zich ten doel gesteld ons financieel te ondersteunen door afdracht van 10% van het verkregen sponsorgeld en daarnaast promotie te maken voor onze projecten. Voor zover bekend is dit uniek in de autosport. Op de volvo's staat met grote letters op het dak en aan de zijkanten "Racing 4 Guatemala". Wat een geweldig initiatief nietwaar. Op de hoogte houden We kunnen jullie nog niet veel vertellen over de website, maar het zal niet meer lang duren. Er zit een professioneel bedrijf achter en de proefsite schijnt er goed uit te zien. Hulde aan ons actief bestuur. Maar nu onze digitale camera gestolen is moeten helaas ook de foto's even wachten. We willen straks een wat zakelijker overzicht gaan maken voor op de website, maar we blijven jullie op deze manier op de hoogte houden. Alhoewel, we kunnen beter onze wekelijkse agenda opsturen, want het wordt steeds moeilijker om alles wat we zoal doen te verwoorden. Daar zijn wel 10 A4-tjes voor nodig. Geen zorgen lieve mensen, we kunnen het nog steeds goed met elkaar vinden en lachen tussen de bedrijven door heel wat af. Geniet van de lente die al eerder begonnen is. Besos van Ana-Maria en Carla |
|
|
